Doelgroepenbeleid

Inzetten op doelgroepen, werkt dat en hoe pakken ze dat aan in Nederland?

Wat betreft te onderscheiden doelgroepen, zien we niet per definitie veel verschillen tussen de Nederlandse en de Vlaamse praktijk. Doelgroepen zijn jongeren, vluchtelingen en asielzoekers, mensen met een uitkering, ouderen,….

Wat betreft de afbakening zijn er amper verschillen met onze Vlaamse praktijk. In de onderstaande fiche geven we opvallende verschillen van kijken/of aanpak weer.

Typerend

In Nederland lijkt er wat betreft het bereik van specifieke doelgroepen, vooral projectmatig gewerkt. Het is wel zo dat je op ondersteuningsgebied informatie, instrumenten etc… worden aangeboden door NOV en/of MOVISIE,… de uitwerking in de praktijk ligt dan weer eerder bij de vrijwilligerscentrales.

Er ontstaat ook de indruk dat de focus op het inzetten van doelgroepen ook meer gerelateerd is in het kader van de zogenaamde ‘employability’, het stimuleren van mensen om dingen te ondernemen om hun plek en/of mogelijkheden op de arbeidsmarkt te versterken.

Welke aandacht besteden lokale overheden aan kwetsbare vrijwilligers?

ondersteuning

Het hangt heel erg van de gemeente af. Het besef is gegroeid dat je niet zomaar eventjes een hoop vrijwilligers de samenleving in kan gooien en dat ze het maar zelf uitzoeken. Toch leidt dat niet per definitie tot meer financiering van de ondersteuning.

Voordien was het zo dat een aantal sociale fondsen principieel geen middelen gaven voor initiatieven die te beschouwen waren als vallend onder overheidstaken, maar omwille van de bezuinigingen en de veranderingen, zien we dat die sociale fondsen zich her en der ook herpositioneren en nu wel de exploitatie (van buurt- en/of inloophuizen) mee financieren.

Hetzelfde geldt ook voor ondersteuning van allerlei organisaties die met verplichte vrijwilligers werken. Die kunnen recent ook middelen aanvragen bij die sociale fondsen voor de bevordering van de deskundigheid van vrijwilligers en beroepskrachten.

Er zijn dus zeker verschuivingen, maar die zijn niet geïnitieerd door de lokale overheid.

Vraag van het publiek: ‘Bij ons onthaal, werken we met veel doorverwijzers. Soms is er een communicatiefout waardoor dat iemand bij ons komt en die denkt dat die verplicht vrijwilligerswerk moet gaan doen. Als wij aan die persoon uitleggen dat ze dat zelf mogen kiezen, is dat een opluchting voor die mensen. Voor die mensen is het een meerwaarde dat ze zelf mogen beslissen. Ondertussen hebben ze ons wel leren kennen en misschien kan ik wel iets betekenen.’

de kwetsbare mens als vrijwilliger

De door de (landelijke) overheid gekoesterde verwachtingen over relatief snelle inschakeling van vluchtelingen op de arbeidsmarkt, is bijgesteld. Hetzelfde geldt voor mensen met een psychische problematiek.

Vrijwilligerswerk is voor hen een optie en zonder het te verplichten is het toch van belang dat de overheid haar verantwoordelijkheid neemt, en hen daartoe stimuleert. Essentieel hierbij is dat er maatwerk geleverd wordt, in de verschillende (sub)groepen zitten zodanige verschillen dat één vast format niet kan werken.

Ook organisaties die vrijwilligers inschakelen moeten hun mentaliteit veranderen, en meer inzetten op diversiteit. Nu lijkt men telkens weer een kloon van de gemiddelde vrijwilliger te zoeken…

Het begint los te komen

Inzetten op doelgroepen, op kwetsbare mensen (wat ook de kwetsbaarheid is) vergt overleg en samenwerking tussen verschillende actoren.

Meer info?

www.movisie.nl

www.nov.nl

Print Friendly, PDF & Email

Schrijf u in voor onze gratis nieuwsbrief