De vaccinatiecentra draaien ondertussen op volle toeren dankzij inzet van vele vrijwilligers. Onze collega Jan kreeg de kans om als steward mee te draaien in het vaccinatiecentrum Vaxpo in Kortrijk. Hieronder lees je zijn ervaring. Jan sprak ook met de vaccinatievrijwilligers over wat hen drijft.
Op sleeptouw als groentje
80-plussers krijgen op die dag hun tweede prik. Ik wijs de weg aan de ingang en duw rolstoelgebruikers verder. Alles verloopt er eigenlijk bijzonder vlot. Vaxpo kiest ervoor om maximaal vrijwilligers in te zetten. Die vullen alle niet-medische rollen in. En daarbij zorgen ze steevast voor een mix van ervaren en nieuwe vrijwilligers. Ik ondervind er meteen de voordelen van als “groentje”. Joris, een jonge gast van begin de twintig met een zestal shifts op de teller, neemt me spontaan op sleeptouw.
Vrijwilliger Joris: "Mijn drijfveer? Ik popel al om snel op reis te gaan."
Joris is een ondernemend type. Hij studeert binnenkort af als industrieel ingenieur, heeft een eigen zaak opgestart in productontwikkeling en verdient ook geld met Youtube-filmpjes over het maken van memes. En nu dus ook nog eens aan de slag in het vaccinatiecentrum. Waarom doet hij dat? “Ik verlang ernaar om binnenkort terug op reis te vertrekken. Het vaccineren mag dus best vooruit gaan. Ook staat het goed op mijn cv. Toegegeven, eigenbelang speelt ook mee.” Per shift krijgen vrijwilligers 15 euro. “Voor het geld moet ik het zeker niet doen. Met mijn Youtube-filmpjes verdien ik wel wat meer.”, lacht hij.
Eenzaamheid in de wachtzaal
Soms was het wat rustiger. De ideale moment voor een verkenningstocht. Ik passeerde langs de onthaaltafeltjes, de wachtruimte en de vaccinatiegedeeltes. Vervolgens neem ik een kijkje in de wachtzaal waar verse gevaccineerden nog een kwartiertje rusten voor ze naar huis mogen. Ik ontmoet er vrijwilliger Lisa (45 jaar). “Het is schrijnend hoeveel eenzaamheid er nu heerst. Mensen zijn ontzettend dankbaar omdat ze in dat kwartiertje eindelijk eens een goed gesprek hebben.”
Lisa werkt als vrijwilliger – o.a. in een sociale kruidenier. Dat vrijwilligerswerk viel helaas weg door corona. “Gelukkig kan ik als vrijwilliger in het vaccinatiecentrum terug onder de mensen zijn. Daar heb ik echt nood aan.”
Vrijwilliger Lisa: "Mensen zijn nu ontzettend dankbaar voor een gesprek."
Het festivalgevoel
Voor het koppel Gérard en Marie zit de vaccinatie erop. Het verliep vlotjes. Vrijwilliger Frank en ik duwen hun rolstoel naar de uitgang. Frank: “Solidariteit en vrijwilligerswerk zitten er echt ingebakken bij mij. Zeker nu ik op pensioen ben. Ik besteed veel tijd aan vrijwilligerswerk bij de dagopvang bij mensen thuis, bij de Noord-Zuidraad en de daklozenopvang. Voor mij is dat heel belangrijk.”
Na afloop van mijn shift praat ik ook nog even met Joke Coulembier, de vrijwilligersverantwoordelijke van Vaxpo: “Er zijn hier wekelijks honderden vrijwilligers aan de slag en nooit dezelfde ploeg. We voeren voortdurend intakegesprekken met nieuwe vrijwilligers. Een week na een intakegesprek kunnen de vrijwilligers starten. Drukke tijden! Er komt veel bij kijken maar we voelen de appreciatie van de vrijwilligers voor de ondersteuning enorm. En dat doet gewoon deugd. Het zorgt ook gewoon voor een heel fijne dynamiek. Het is hier precies een festival!”
Met dank aan: Vaccinatiecentrum Vaxpo voor de rondleiding en alle vrijwilligers voor de openhartigheid.
Begeleid jij ook vrijwilligers in een vaccinatiecentrum? Of stoomde je het bij een lokaal bestuur mee klaar?
Vul dan nu deze vragenlijst in en draag bij aan het onderzoek naar de grootste vaccinatiecampagne ooit.
